en rodzaj motywów – nieobecny we francuskiej Art Nouveau i odmianach secesji jej podobnych – jest z kolei kwintesencją secesji wiedeńskiej. Uważa się, że swój udział w takim, a nie innym ukształtowaniu się tego ośrodka secesji mieli artyści z Glasgow, którzy wystawiali swoje prace w Wiedniu w 1900 roku i wywołali niemały podziw. Secesja szkocka kojarzy się z wertykalnymi liniami prostymi i zgeometryzowanymi formami roślinnymi. W secesji wiedeńskiej także takie zgeometryzowane formy roślinne się pojawiają, ale najczęstszymi motywami dekoracyjnymi są koło i kwadrat. „Specjalistą” od koła był Josef Maria Olbrich, a kwadratem posługiwał się najczęściej Josef Hoffmann, który zyskał nawet przydomek – w wolnym tłumaczeniu – Pan Kwadracik). Motywy geometryczne są szczególnie charakterystyczne dla twórczości projektowej artystów z kręgu Warsztatów Wiedeńskich, a detal w postaci okręgu i towarzyszących mu trzech pionowych odcinków stał się znakiem rozpoznawczym zdobień secesyjnych od Krakowa po Triest. Także poza granicami monarchii austro-węgierskiej zdarza się go zobaczyć, jeśli duch Wiednia tam dotarł.